To bezpieczna i angażująca forma pracy, która wspiera prawidłowy rozwój dziecka przez zmysły: równowagę, czucie, dotyk, wzrok, słuch.
W sali terapeutycznej dziecko bawi się, huśta, skacze, ciągnie, dociska – ale wszystko ma swój cel. To nie przypadkowa zabawa, tylko dobrze zaplanowany proces, który pomaga ciału i układowi nerwowemu lepiej się porozumieć.
Kiedy warto zgłosić dziecko na terapię SI?
Gdy czujesz, że coś „nie gra” – ale trudno to nazwać. Dziecko jest bardzo ruchliwe albo wręcz wycofane. Reaguje silnie na dźwięki, zapachy, dotyk.
Ma trudność z koncentracją, nie lubi się huśtać, unika ruchu lub przeciwnie – ciągle szuka bodźców. Może mieć trudności z ubieraniem się, jedzeniem, zmianą planu.
To wszystko może być sygnałem, że układ nerwowy nie radzi sobie z przetwarzaniem bodźców. SI pomaga dziecku poczuć się bezpieczniej we własnym ciele, lepiej reagować na to, co wokół. A Tobie – zrozumieć, skąd biorą się trudne zachowania. I zobaczyć, że za „trudnym dzieckiem” często stoi trudność, nie złośliwość.
Jak wygląda terapia?
Każda terapia SI poprzedzona jest szczegółową diagnozą – przez wykwalifikowanego terapeutę. Potem tworzymy indywidualny plan pracy, oparty na potrzebach dziecka. W sali SI wykorzystujemy specjalistyczne sprzęty: huśtawki, platformy, drabinki, tunele, zabawki sensoryczne – ale wszystko jest formą ruchu i zabawy.
Dziecko działa, a terapeuta uważnie obserwuje, reaguje i dostosowuje zadania. Dzięki temu mózg uczy się lepiej organizować informacje ze zmysłów, a ciało – lepiej na nie odpowiadać. Terapia jest bezpieczna, przyjazna i często bardzo lubiana przez dzieci, bo daje przestrzeń do działania na własnych zasadach – z czułym wsparciem.
Cennik
350,00 zł
170,00 zł
580,00 zł
1120,00 zł
POZNAJ NAS
Nasz zespół
Specjalista ds.
terapii holistycznych
Masażysta,
fizjoterapeuta
Specjalista ds.
terapii holistycznych
Masażysta,
fizjoterapeuta
Najczęściej pytacie
Czy terapia SI jest tylko dla dzieci z orzeczeniem lub diagnozą
Nie. Na terapię zgłaszają się rodzice, którzy po prostu obserwują, że coś w codziennym funkcjonowaniu dziecka ich niepokoi – np. silne reakcje na bodźce, problemy z koncentracją, niepokój ruchowy..
Na czym polega diagnoza SI?
To dwa spotkania, podczas których terapeuta obserwuje, jak dziecko reaguje na różne bodźce: ruch, dotyk, równowagę, dźwięki. Sprawdza też podstawowe odruchy, koordynację i sposób poruszania się. Na tej podstawie tworzymy pisemny opis i plan terapii.
Czy to prawda, że dziecko „po prostu wyrośnie” z takich trudności?
Nie zawsze. Choć niektóre dzieci z czasem naturalnie pokonują pewne trudności rozwojowe, wiele z nich bez odpowiedniego wsparcia może napotkać poważniejsze wyzwania w przyszłości. Problemy, które wydają się niewielkie w wieku przedszkolnym, mogą stać się bardziej widoczne i uciążliwe w środowisku szkolnym, gdzie wymagana jest większa samodzielność, koncentracja i umiejętności społeczne.
Badania i praktyka kliniczna jednoznacznie wskazują, że wczesna interwencja – najlepiej przed ukończeniem 8. roku życia – jest kluczowa dla skutecznego wspierania rozwoju dziecka. W tym okresie mózg dziecka charakteryzuje się największą plastycznością, co oznacza, że jest najbardziej podatny na pozytywne zmiany wynikające z terapii i wsparcia.
Działania podjęte w tym czasie mogą znacząco poprawić funkcjonowanie dziecka w różnych obszarach życia.
Im wcześniej rozpoczniemy odpowiednie działania wspierające, tym większa szansa na zminimalizowanie trudności i uniknięcie ich pogłębiania się w przyszłości. Dlatego nie warto czekać z nadzieją, że dziecko „z tego wyrośnie”. Wczesne rozpoznanie i interwencja to inwestycja w przyszłość dziecka, która przynosi wymierne korzyści zarówno jemu, jak i całej rodzinie.
Czy terapia SI wygląda jak ćwiczenia?
Na pierwszy rzut oka może tak wyglądać – ale w rzeczywistości przypomina bardziej kreatywną zabawę niż typowy trening. Dziecko huśta się, skacze, wspina, przeciąga, turla… ale każda z tych aktywności ma precyzyjnie zaplanowany cel – wspiera rozwój układu nerwowego, pomaga w integracji bodźców i poprawia funkcjonowanie w codziennych sytuacjach.
Wszystko odbywa się w uważny i świadomy sposób. Terapeuta stale obserwuje reakcje dziecka, dostosowując intensywność, tempo i charakter zabawy tak, by uniknąć przestymulowania i zapewnić poczucie bezpieczeństwa.
To szczególnie ważne u dzieci wrażliwych sensorycznie, dla których zbyt silne lub nagłe bodźce mogą powodować dyskomfort.
Dobrze prowadzona terapia SI to nie tylko rozwój, ale też radość – dzieci bardzo ją lubią, bo czują się swobodnie, są aktywne i mogą działać w zgodzie ze swoim ciałem i potrzebami.
To zabawa z sensem. Dosłownie – bo angażuje wszystkie zmysły, by wspierać dziecko w odkrywaniu świata w sposób bardziej spójny, uporządkowany i dostępny.
